Οι φωνές αγανάκτησης του Γ.Α. Παπανδρέου, για τις εγγυήσεις, τον...Παρθενώνα και τα ελληνικά νησιά

Αίσθηση προκαλούν οι αποκαλύψεις του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο οποίος σε βιβλίο που έγραψε κάνει εκτενή αναφορά στην ταραχώδη σύνοδο των G20 στις Κάνες με επίκεντρο το ελληνικό πρόβλημα.

Στο βιβλίο με τίτλο “El dilema.600 dias de vertigo” ( Το δίλημμα. 600 ημέρες ιλίγγου) ο Θαπατέρο περιγράφει την εκρηκτική συνεδρίαση του Νοεμβρίου 2011 στη γαλλική πόλη.

Όπως γράφει ο Ισπανός πρώην πρωθυπουργός, η πρόταση που έκανε τότε ο Γιώργος Παπανδρέου για διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, σχετικά με το ευρώ και την Ευρώπη, προκάλεσε “σάστισμα» και η ιδέα «έπεσε σαν βόμβα στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και στις Βρυξέλλες”.

“Εκείνες τις μέρες”, γράφει ο Θαπατέρο ...

...“μίλησα σε αρκετές περιπτώσεις προσωπικά με τον Παπανδρέου σχετικά με την πρωτοβουλία του. Του επισήμανα με σεβασμό, λόγω της ειλικρινούς εκτίμησης που νιώθω γι' αυτόν, τους σοβαρούς κινδύνους που συνόδευαν την αιφνιδιαστική πρότασή του. Δεν ήταν εύκολο να πω στον Παπανδρέου κάτι που ακουγόταν σαν μομφή. Πάντα ήπιος, τις ημέρες πριν από την παραίτησή του, μου μετέφερε το πόσο απομονωμένος αισθανόταν μπροστά στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας του”.

“...Δεν μπορώ άλλο”, φέρεται πως είπε ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας. Και όπως γράφει το βιβλίο, δεν ανέφερε ξανά το δημοψήφισμα. Η πρότασή του για δημοψήφισμα, πέθανε την ίδια κι όλας στιγμή, στους διαδρόμους και στα σαλόνια του παλατιού των Κανών, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι ευρωπαίοι και οι παγκόσμιοι ηγέτες, για τη σύνοδό τους.

Αναφορικά με τις συζητήσεις του καλοκαιριού του 2011 για το δεύτερο “πακέτο” οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, ο Θαπατέρο τις χαρακτηρίζει ως τις πιο δύσκολες στιγμές που έζησε μεταξύ Ευρωπαίων ηγετών.

“Ηταν τρεις το πρωί και δεν επιτυγχανόταν συμφωνία- για 0,25% επιτόκιο...!!!” γράφει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: “Επιπλέον ζητούσαν ακατάπαυστα εγγυήσεις και περισσότερες εγγυήσεις από την Ελλάδα”. '

Και τότε, ο Παπανδρέου φέρεται να φώναξε με αγανάκτηση, σε κάποιον ευρωπαίο ηγέτη (δεν κατονομάζεται στο βιβλίο) : “Μέχρι που θέλεις να φθάσεις με τις εγγυήσεις που ζητάς; Στον Παρθενώνα; Στα ελληνικά νησιά;...Μέχρι πού θέλεις να φτάσεις; Είναι αυτό που θέλεις για εγγύηση;'”