Σαν σήμερα, μια χώρα μαύρων και μιγάδων πολιτών (Αϊτή) και ο “νέγρος” ηγέτης πρόεδρός της, ήταν οι πρώτοι που αναγνώρισαν επίσημα την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Σαν σήμερα, 15 Ιανουαρίου 1822, το κράτος της Αϊτής, ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο, η πρώτη κρατική οντότητα της εποχής, που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του '21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση.

Καμία άλλη χώρα δεν προηγήθηκε, ούτε από τις τότε μεγάλες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού χώρου, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που ήδη είχαν δημιουργηθεί ως κράτος.

Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελλάδα, ήταν το μικρό κράτος της Καραϊβικής, επίσης νεοσύστατο, που αποκαλούνταν σύμφωνα με την τότε ελληνική απόδοση του ονόματός του....

 

... ως Χαΐτιον (Αϊτή).

Είχε προηγηθεί μια επιστολή, με την υπογραφή του Κοραή και άλλων επιφανών Ελλήνων που δραστηριοποιούνταν στη Γαλλία και είχαν συγκροτήσει τη λεγόμενη “Επιτροπή των Παρισίων”. Η επιστολή αυτή είχε σταλεί σε όλα τα τότε επίσημα και γνωστά κράτη του κόσμου και με την οποία ζητούσαν από τους ηγέτες και τις κυβερνήσεις, βοήθεια για την Επανάσταση με στόχο την ελληνική ανεξαρτησία και την ανασύσταση του ελληνικού κράτους.

Και ενώ όλα τα υπόλοιπα κράτη, μελετούσαν και “υπολόγιζαν” τη στάση τους και τον ρόλο τους, απέναντι στις επαναστατικές προθέσεις των Ελλήνων, στις 15 Ιανουαρίου 1822, σαν σήμερα, η Αϊτή, μια νεοσύστατη φτωχή χώρα της Καραϊβικής και πρώην Γαλλική αποικία, με επιστολή του προέδρου της, Jean Pierre Boyer, απάντησε ότι αδυνατούσε να στείλει βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά συντάσσονταν, με θερμά αισθήματα, προς την ιδέα της ελληνικής επανάστασης, τονίζοντας τις λέξεις, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΣ.

Έγραφε στην επιστολή του, προς την ελληνική επαναστατική “Επιτροπή των Παρισίων”, εκ μέρους της χώρας του, ο πρόεδρος της Αϊτής (σύμφωνα με την ελληνοποιημένη μορφή που αποδόθηκε τότε):

“...
Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου,
προς τους Πολίτας της Ελλάδος

Εις τα Παρίσια

Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας.

Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.

Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.

Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην.

Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα.

Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών.

Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.

Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
ΒΟΓΕΡ...”

Η ΑΪΤΗ

Η Αϊτή ως ανεξάρτητη χώρα, αποτέλεσμα της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν η πρώτη χώρα που κατάργησε τη δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους.

Όντας πρώην αποικία της Γαλλίας, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία, την Πρωτοχρονιά του 1804.

Στη σύγχρονη εποχή, η Αϊτή είναι γνωστή και από τον ισχυρό σεισμό (7 Ρίχτερ) που την κατάστρεψε, στις 12 Ιανουαρίου 2010 και προκάλεσε ανθρωπιστική κρίση. Οι νεκροί έφθασαν τις 316.000 και οι άστεγοι ξεπέρασαν το 1.600.000.

Η Ελλάδα, ήταν από τις πρώτες χώρες που απέστειλε βοήθεια. Μάλιστα, στις 24 Ιανουαρίου Έλληνες και Γάλλοι διασώστες, ανέσυραν ζωντανό έναν 24χρονο από τα ερείπια ξενοδοχείου, δώδεκα ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό.

Στη φωτογραφία, ο τότε ιστορικός ηγέτης (πρόεδρος) της Αϊτής, Jean Pierre Boyer.

Και για όσους αναρωτιούνται για τη “χρωματική” λεπτομέρεια, ΝΑΙ είναι σωστή η παρατήρηση, ότι οι πρώτοι που αναγνώρισαν επίσημα την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν ένας “μαύρος” ηγέτης και μια χώρα “νέγρων” και μιγάδων.