Νόμπελ Ιατρικής για τις ανακαλύψεις σχετικά με τη μη ειδική ανοσία

Ο Αμερικανός Μπρους Μπέτλερ και ο Zιλ Χόφμαν από το Λουξεμβούργο θα μοιραστούν μεταξύ τους το μισό βραβείο Νομπέλ Ιατρικής και Φυσιολογίας 2011 για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη μη ειδική ανοσία. Το υπόλοιπο μισό θα δοθεί στον Καναδό Ραλφ Στάινμαν για την ανακάλυψη των δενδριτικών κυττάρων και τον ρόλο τους στην ειδική ανοσία. Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της επιτροπής του βραβείου, οι τρεις τους «έφεραν επανάσταση στην κατανόηση του ανοσοποιητικού συστήματος ανακαλύπτοντας αρχές-κλειδιά της λειτουργίας του».
Λίγο μετά την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας έγινε γνωστό ότι...
... ο Ραλφ Στάινμαν έχασε τη μάχη με τον καρκίνο την περασμένη Παρασκευή. Παρά το γεγονός ότι η διαθήκη του Άλφρεντ Νόμπελ ορίζει ρητώς ότι τα βραβεία δεν αποδίδονται μετά θάνατον, η επιτροπή αποφάσισε να διατηρήσει την επιλογή της κάνοντας εξαίρεση στον κανονισμό.


«Μόλις μάθαμε την είδηση αυτή. Δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τη λύπη μας που δεν είχε τη χαρά να μάθει ότι βραβεύεται με το Νομπέλ Ιατρικής» δήλωσε ο γραμματέας της επιτροπής Γκόραν Χάνσον στο σουηδικό πρακτορείο ειδήσεων ΤΤ. «Δεν θα ορίσουμε κάποιον άλλο νικητή. Αυτή είναι η απόφασή μας, θα πρέπει να εξετάσουμε πώς θα γίνει πρακτικά η απονομή του βραβείου».

Ανοσοποιητικό: προστάτης του οργανισμού
Τόσο οι άνθρωποι όσο και τα άλλα είδη συγκατοικούμε κυριολεκτικά με τους μικροοργανισμούς. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι είτε ωφέλιμοι, είτε ουδέτεροι. Για την μικρή μειοψηφία εκείνων που είναι απειλητικοί για τη ζωή μας, ο οργανισμός μας έχει αναπτύξει μια σειρά μηχανισμών άμυνας, στους οποίους πρωταγωνιστεί βεβαίως το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η μη ειδική ανοσία (φυσική ανοσία), η οποία αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού, είναι εξελικτικά η παλαιότερη. Είναι η ανοσία που διαθέτουν επίσης τα φυτά, τα έντομα και οι μύκητες . Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που εμπλέκονται στη φυσική ανοσία αναχαιτίζουν τις επιθέσεις των μικροοργανισμών με μη ειδικό τρόπο, με τρόπο δηλαδή που είναι κοινός για κάθε τύπο μικροοργανισμού. Αυτό το είδος ανοσίας δεν επιφέρει μακρόχρονη προστασία έναντι των εκάστοτε μικροοργανισμών από τους οποίους έχουμε προσβληθεί..
Επόμενη γραμμή άμυνας του οργανισμού είναι η ειδική ανοσία (επίκτητη ανοσία). Αυτή αναπτύσσεται με τη βοήθεια κυττάρων που εμπλέκονται στη μη ειδική ανοσία και τα οποία παρουσιάζουν στο ανοσοποιητικό σύστημα τα αντιγόνα των μικροοργανισμών που μας επιτίθενται, έτσι ώστε να  δημιουργηθούν ειδικά αντισώματα. Η ειδική ανοσία επιφέρει μακρόχρονη προστασία έναντι των οργανισμών που μας προσβάλλουν.