Ξαφνικά, ο Έλβις μείωσε την απόσταση, ζητώντας να δοθούν κιθάρες στον Τζον, τον Πολ και τον Τζορτζ, ενώ ένα πιάνο έκανε την εμφάνισή του...
Ο Τζον Λένον είπε: «Ο Έλβις φαινόταν μαστουρωμένος». «Σάμπως δεν είμαστε όλοι;» του απάντησε ο Τζορτζ Χάρισον.
Τη βραδιά της 27ης Αυγούστου 1965, ο Έλβις Πρίσλεϊ και οι Beatles πραγματοποίησαν μία και μοναδική συνάντηση, από την οποία δεν υπάρχουν ντοκουμέντα. Ο Τόνι Μπάροου, υπεύθυνος Τύπου των «Σκαθαριών» από το 1962 έως το 1968, μίλησε στο BBC, με αφορμή μια έκθεση στο Λίβερπουλ, και ανακάλεσε στιγμές από εκείνη την βραδιά...
...Σε ένα διάλειμμα από την αμερικανική τους περιοδεία, οι Beatles επισκέφθηκαν την έπαυλη του Έλβις Πρίσλεϊ στο Μπέβερλι Χιλς. Οι αμήχανες πρώτες στιγμές έδωσαν τη θέση τους σε μία αυτοσχέδια «συναυλία».«Όταν έδωσα την ιδέα μιας συνάντησης με τον Έλβις, ο Τζον, ο Πολ, ο Τζορτζ και ο Ρίνγκο αρχικά αντέδρασαν, θεωρώντας ότι θα εμπλακούν τα μέσα ενημέρωσης» δήλωσε στο BBC ο Τόνι Μπάροου.
«Θυμάμαι τον Τζορτζ να λέει: "εάν αυτό είναι να γίνει πάλι ένα βρόμικο, μεγάλο "τσίρκο" δημοσιότητας, ας το ξεχάσουμε"» πρόσθεσε.
Ο Τόνι Μπάροου λέει ότι οι Beatles ήθελαν να γνωρίσουν τον «βασιλιά του ροκ εν ρολ», τον οποίο θαύμαζαν, «αλλά όχι με μια στρατιά δημοσιογράφων και φωτογράφων να τους ενοχλούν».
Οπότε τα «Σκαθάρια» έθεσαν μερικούς απλούς -αλλά βασικούς- κανόνες: όχι δημοσιογράφοι, όχι φωτογραφίες, όχι ηχογραφήσεις, όχι διαρροή των σχεδίων του συγκροτήματος προκαταβολικά.
Φτάνοντας στη βίλα του Έλβις Πρίσλεϊ αντίκρισαν καμιά 20αριά φίλους του τραγουδιστή.
«Υπήρξε μια παράξενη σιωπή και ο Τζον ήταν αυτός που μίλησε πρώτος, εκτοξεύοντας αδέξια ερωτήσεις στον Έλβις, λέγοντας "Γιατί κάνεις όλες αυτές τις απαλές μπαλάντες για το σινεμά αυτές τις μέρες; Πού πήγε το καλό παλιό ροκ ν' ρολ;"» θυμάται ο Τόνι Μπάροου.
«Ο Έλβις ήταν αρκετά σιωπηλός, αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση. Χαμογελούσε πολύ και έσφιγγε τα χέρια όλων» είπε στο BBC.
Η ατμόσφαιρα παρέμενε, πάντως, αμήχανη και αφού το διάσημο συγκρότημα αντάλλαξε ιστορίες με τον Έλβις για την περιοδεία, επικράτησε σιωπή.
«Νομίζω πως απλά ένιωθαν δέος ο ένας για τον άλλο. Ο Έλβις δεν είχε και πολύ αυτοπεποίθηση, από ότι μπορούσα να καταλάβω. Έμοιαζε με πολύ ντροπαλό άνθρωπο» δήλωσε ο Μπάροου.
«Ξαφνικά, ο Έλβις μείωσε την απόσταση, ζητώντας να δοθούν κιθάρες στον Τζον, τον Πολ και τον Τζορτζ, ενώ ένα πιάνο έκανε την εμφάνισή του» πρόσθεσε.
Ακολούθησε μια μίνι αυτοσχέδια συναυλία, όπου ακούστηκαν τραγούδια όπως το I Feel Fine, την ώρα που ο Ρίνγκο χτυπούσε με τα δάχτυλά του τα κοντινά ξύλινα έπιπλα.
«Τα αγόρια ανακάλυψαν ότι συζητούν καλύτερα με τις κιθάρες τους, παρά με τα λόγια τους» λέει ο Τ.Μπάροου.
Η έκθεση «The Elvis And Us» εξετάζει πώς οι Beatles επηρεάστηκαν από τον Έλβις Πρίσλεϊ και παρουσιάζεται στο The Beatles Story στο Λίβερπουλ.
Φεύγοντας, προσπάθησαν να κάνουν πλάκα και να μην «εικονοποιήσουν» περισσότερο το είδωλό τους. Ο Τζον Λένον είπε: «Ο Έλβις φαινόταν μαστουρωμένος». «Σάμπως δεν είμαστε όλοι;» του απάντησε ο Τζορτζ Χάρισον.
«Θυμάμαι τον Τζορτζ να λέει: "εάν αυτό είναι να γίνει πάλι ένα βρόμικο, μεγάλο "τσίρκο" δημοσιότητας, ας το ξεχάσουμε"» πρόσθεσε.
Ο Τόνι Μπάροου λέει ότι οι Beatles ήθελαν να γνωρίσουν τον «βασιλιά του ροκ εν ρολ», τον οποίο θαύμαζαν, «αλλά όχι με μια στρατιά δημοσιογράφων και φωτογράφων να τους ενοχλούν».
Οπότε τα «Σκαθάρια» έθεσαν μερικούς απλούς -αλλά βασικούς- κανόνες: όχι δημοσιογράφοι, όχι φωτογραφίες, όχι ηχογραφήσεις, όχι διαρροή των σχεδίων του συγκροτήματος προκαταβολικά.
Φτάνοντας στη βίλα του Έλβις Πρίσλεϊ αντίκρισαν καμιά 20αριά φίλους του τραγουδιστή.
«Υπήρξε μια παράξενη σιωπή και ο Τζον ήταν αυτός που μίλησε πρώτος, εκτοξεύοντας αδέξια ερωτήσεις στον Έλβις, λέγοντας "Γιατί κάνεις όλες αυτές τις απαλές μπαλάντες για το σινεμά αυτές τις μέρες; Πού πήγε το καλό παλιό ροκ ν' ρολ;"» θυμάται ο Τόνι Μπάροου.
«Ο Έλβις ήταν αρκετά σιωπηλός, αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση. Χαμογελούσε πολύ και έσφιγγε τα χέρια όλων» είπε στο BBC.
Η ατμόσφαιρα παρέμενε, πάντως, αμήχανη και αφού το διάσημο συγκρότημα αντάλλαξε ιστορίες με τον Έλβις για την περιοδεία, επικράτησε σιωπή.
«Νομίζω πως απλά ένιωθαν δέος ο ένας για τον άλλο. Ο Έλβις δεν είχε και πολύ αυτοπεποίθηση, από ότι μπορούσα να καταλάβω. Έμοιαζε με πολύ ντροπαλό άνθρωπο» δήλωσε ο Μπάροου.
«Ξαφνικά, ο Έλβις μείωσε την απόσταση, ζητώντας να δοθούν κιθάρες στον Τζον, τον Πολ και τον Τζορτζ, ενώ ένα πιάνο έκανε την εμφάνισή του» πρόσθεσε.
Ακολούθησε μια μίνι αυτοσχέδια συναυλία, όπου ακούστηκαν τραγούδια όπως το I Feel Fine, την ώρα που ο Ρίνγκο χτυπούσε με τα δάχτυλά του τα κοντινά ξύλινα έπιπλα.
«Τα αγόρια ανακάλυψαν ότι συζητούν καλύτερα με τις κιθάρες τους, παρά με τα λόγια τους» λέει ο Τ.Μπάροου.
Η έκθεση «The Elvis And Us» εξετάζει πώς οι Beatles επηρεάστηκαν από τον Έλβις Πρίσλεϊ και παρουσιάζεται στο The Beatles Story στο Λίβερπουλ.
Φεύγοντας, προσπάθησαν να κάνουν πλάκα και να μην «εικονοποιήσουν» περισσότερο το είδωλό τους. Ο Τζον Λένον είπε: «Ο Έλβις φαινόταν μαστουρωμένος». «Σάμπως δεν είμαστε όλοι;» του απάντησε ο Τζορτζ Χάρισον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου