Η ψαλίδα του 4 % ενδέχεται να οδηγεί και σε άλλες δημοσκοπικές εκτιμήσεις

Η Νέα Δημοκρατία προηγείται κατά 4 μονάδες στην εκλογική επιρροή σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσιεύεται στην Καθημερινή της Κυριακής, όμως και πάλι χωρίς αυτοδυναμία. Όπως έδειξε η έρευνα, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 28%, η ΝΔ 32%, το ΚΚΕ 10,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 9%, ο ΛΑΟΣ 8%, οι Οικολόγοι-Πράσινοι 4%, η ΔΗΜΑΡ 3%, η ΔΗΣΥ 1,5% και τα άλλα κόμματα 4 %. Η αποχή βρίσκεται στο 34,5%. Αν και έξι στους δέκα ερωτηθέντες εκτιμούν ότι δεν υπάρχει ανάγκη για πρόωρες εκλογές, το 57% εκτιμά ότι θα γίνουν πρόωρες.

Ποικιλότροπα σχολιάστηκε από εκλογολόγους το “χαμηλό” ποσοστό της έρευνας προς τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη (1,5%) αλλά και η απουσία του “Άρματος Πολιτών” του Γιάννη Δημαρά από τη μέτρηση (το βάζει στα “λοιπά” προφανώς). Από πολλούς θεωρείται πως και η μέτρηση αυτή, έχει “κενά” αλλά και ...“στόχους” (π.χ. έλεγαν χθες πολλοί ότι τουλάχιστον 1% η Ντόρα θα πάρει μόνο από την Κρήτη). Ίσως αυτό να έχει σχέση με το ότι τα στοιχεία της έρευνας, όσο και αν “τραβηχτούν” υπέρ της ΝΔ δεν μπορούν να τη δώσουν πάνω από 140 έδρες (στην πλεόν αισιόδοξη προσέγγιση). Αν λοιπόν το στοιχείο της δεδομένης ΜΗ αυτοδυναμίας, συνδυάζονταν και με ένα 3% της Συμμαχίας (πολύ πιθανό με την συνήθη απόκλιση των δημοσκοπήσεων) τότε η εικόνα για τη ΝΔ θα ήταν πολύ “τσαλακωμένη”. Οπότε αν κάποιος έχει δύο επιλογές απόκλισης, στο +2 ή στο -2 για ένα κόμμα, διαλέγει και παίρνει.

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για την περίπτωση του Άρματος Πολιτών του Γιάννη Δημαρά.

Μια απόκλιση στο +2 ή στο -2, δίνει άλλη ερμηνεία στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, που η έρευνα το εμφανίζει στο 28%. Εάν για παράδειγμα το Άρμα είχε (με απόκλιση) ένα ποσοστό μεταξύ του 1,5% και 1% (λοιπά) μπορεί κάποιος να επιλέξει τη δημοσιευση του δεύτερου. Διότι εάν δημοσιευθεί το άλλο (1,5%) αρχίζουν και δημιουργούνται ελπίδες ότι το ΠΑΣΟΚ με μια κίνηση “προσέγγισης” έχει ελπίδα να κλείσει μια εκλογική ¨ψαλίδα” που σήμερα εμφανίζεται στο 4% και σαφώς έχει μέσα της την απόκλιση που έχουν όλα τα δημοσκοπικά δείγματα.

Σαφώς και η απόκλιση αυτή ισχύει και για το εμφανιζόμενο ποσοσό της ΝΔ, όμως η έρευνα σχολιάστηκε ως “ΝΔ-κεντρική” οπότε στο κόμμα αυτό καταγράφηκαν τα υψηλά δεδομένα της.

Σε σχέση τώρα με τα κόμματα της Αριστεράς, δείχνει πλέον δεδομένη η “είσοδος” στη Βουλή της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη και τα υψηλά ποσοστά του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, όμως σύμφωνα με τα σχόλια, ουδόλως θέλει να απευθυνθεί η έρευνα προς την πλευρά αυτή. Αλλού... “στοχεύει”.

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Όμως επειδή εμείς δεν θέλουμε να περνάμε μονομερείς εκτιμήσεις, αλλά πάντα δίνουμε και την άλλη άποψη, δημοσιεύουμε και την επίσημη ανάλυση της έρευνας, όπως τη δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα “Καθημερινή της Κυριακής” (ανάλυση του Γιάννη Μαυρή της Public Issue που έκανε την έρευνα). Η ανάλυση αυτή έχει ως εξής:

Η «επίδραση συσπείρωσης» που δημιούργησε υπέρ του κυβερνώντος κόμματος η συμφωνία της 21ης Ιουλίου διήρκεσε μόλις δύο εβδομάδες. Η κοινωνική και πολιτική «ευφορία» που προκλήθηκε, αποδείχθηκε «στιγμιαία». Στην απαρχή του νέου πολιτικού...
έτους, το κυβερνών κόμμα έχει επανέλθει, ουσιαστικά, στην ίδια κατάσταση αδυναμίας που το χαρακτήριζε και τον Ιούλιο. Ταυτόχρονα, το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα παραμένει ιδιαίτερα βεβαρημένο, όχι μόνο σε σύγκριση με τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, αλλά ακόμη και με τον προεκλογικό Σεπτέμβριο του 2009, όταν ο προκάτοχος του Γ. Παπανδρέου οδηγήθηκε στη συντριβή. 

Ας σημειωθεί δε, ότι η παρούσα μέτρηση Σεπτεμβρίου του Πολιτικού Βαρόμετρου, ολοκληρώθηκε την ημέρα εξαγγελίας των νέων μέτρων, επομένως δεν έχει ενσωματώσει την (αναμενόμενη) επίδραση της κοινωνικής έντασης που πρόκειται να τα ακολουθήσει. Δεν είναι ασφαλώς άσχετο το γεγονός ότι ο δείκτης που αποτυπώνει τις προσδοκίες των πολιτών για τις κοινωνικές συγκρούσεις, στο προσεχές τρίμηνο, σημειώνει ιστορικό μέγιστο (88% αναμένουν αυξημένες κοινωνικές κινητοποιήσεις).

Η συνολική αδυναμία ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ δεν πιστοποιείται μόνον από την υστέρηση της εκλογικής του επιρροής, έναντι της Ν.Δ. (28%, έναντι 32%), αλλά επιβεβαιώνεται σχεδόν σε όλες τις κρίσιμες παραμέτρους του κομματικού και του εκλογικού ανταγωνισμού. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση επιχειρεί για άλλη μια φορά την «έφοδο στον ουρανό». Ωστόσο, δεδομένης της εξασθενημένης κοινωνικής της νομιμοποίησης, η αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος είναι αμφίβολη και οι πιθανότητες επιτυχίας περιορισμένες.

Από την άλλη πλευρά, τα εμπειρικά δεδομένα δεν αφήνουν να διαφανεί κάποια πολιτική δυναμική υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν και η κοινωνική πεποίθηση για την εκλογική της νίκη (η λεγόμενη «παράσταση νίκης») συνεχίζει να διευρύνεται (+5%). Σε σύγκριση μάλιστα με την «κανονική» μέτρηση του Ιουλίου, το ποσοστό εκλογικής της επιρροής καταγράφει μείωση (-0,5%), ή έστω στασιμότητα. Σήμερα η Ν.Δ. διαθέτει μεν καθαρό προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου (της τάξης του 4%), πλην όμως η υφιστάμενη επιρροή της απέχει αρκετά από το να της εξασφαλίζει και κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, καθότι αντιστοιχεί μόνον σε 129-140 έδρες.

Το ζήτημα των εκλογών

Αν και 6 στους 10 ερωτηθέντες (59%) εξακολουθούν να πιστεύουν σήμερα ότι δεν υπάρχει ανάγκη διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών (είτε δεν ελπίζουν τίποτα από αυτές), εντούτοις, μια αντίστοιχη πλειοψηφία της κοινής γνώμης και μάλιστα αυξανόμενη (57%, +7%) προεξοφλεί πλέον την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Η αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής και τα φαινόμενα κατάρρευσης που πληθαίνουν, είναι ένας προφανής λόγος για αυτό. Η αδυναμία των κομμάτων της διακυβέρνησης γίνεται όλο και περισσότερο κοινωνικά ορατή. Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η εκλογική υποχώρηση του δικομματισμού συνεχίζεται. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα συγκεντρώνουν αθροιστικά το 60% του εναπομείναντος εκλογικού σώματος. Η δε πραγματική κοινωνική τους επιρροή, εάν δηλαδή συνυπολογισθεί και η μεγάλη «έξοδος» από το εκλογικό σώμα (η αποχή), δεν πρέπει να υπερβαίνει πλέον το 1/3 των εκλογέων.